abnuitum
Latín[editar]
abnuitum | |
clásico (AFI) | [abˈnʊ.ɪ.tũː] |
rima | u.i.tum |
Forma verbal[editar]
Forma de participio[editar]
- 2
- Nominativo singular neutro de abnuitus, participio perfecto pasivo de abnuō.
- 3
- Acusativo singular neutro de abnuitus.
- 4
- Vocativo singular neutro de abnuitus.
- 5
- Acusativo singular masculino de abnuitus.