appretiatum

De Wikcionario, el diccionario libre

Latín[editar]

appretiātum
clásico (AFI) [ˌap.prɛ.tɪˈaː.tũː]
rima i.a.tum

Forma verbal[editar]

1
Supino acusativo de appretiō.

Forma de participio[editar]

2
Nominativo singular neutro de appretiātusparticipio perfecto pasivo de appretiō.
3
Acusativo singular neutro de appretiātus.
4
Vocativo singular neutro de appretiātus.
5
Acusativo singular masculino de appretiātus.

Referencias y notas[editar]