buntownik
Polaco[editar]
| buntownik | |
| pronunciación (AFI) | /bun.ˈtɔv.ɲik/ |
| silabación | bun-tow-nik |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | ɔvɲik |
Etimología[editar]
De buntować się ("rebelarse") y el sufijo -nik.
Sustantivo masculino[editar]
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo (Mianownik) |
buntownik | buntownicy |
| Genitivo (Dopełniacz) |
buntownika | buntowników |
| Dativo (Celownik) |
buntownikowi | buntownikom |
| Acusativo (Biernik) |
buntownika | buntowników |
| Instrumental (Narzędnik) |
buntownikiem | buntownikami |
| Locativo (Miejscownik) |
buntowniku | buntownikach |
| Vocativo (Wołacz) |
buntowniku | buntownicy |
- 1
- Rebelde.