cíor

De Wikcionario, el diccionario libre

Irlandés[editar]

cíor
pronunciación (AFI) [ciːrˠ]

Etimología 1[editar]

Del irlandés antiguo cír.12 Compárese el gaélico escocés cìr o el manés kere.

Sustantivo femenino[editar]

1
Peine.
  • Ejemplo:

D'aithníos sa mhála beag istigh
An smidiú deiridh —
Cíor, scáthán, béaldath, chuimlíos é sin
Ar thóir íomhá do bheola.
Chuimlíos lem leiceann é —
An phóg dheireanach.
Helen Soraghan Dwyer. Still - Faire. Capítulo Críoch. Editorial: Lapwing Publications. Belfast, 2010. ISBN: 9781907276422. OBS.: Irish translation by Bernadette Nic an tSaoir

Verbo transitivo[editar]

2
Peinar.
3
Examinar minuciosamente.

Locuciones[editar]

Conjugación[editar]

cíor
primera conjugación
Formas no personales
Sustantivo verbal cíoradh
Adjetivo verbal cíortha
Formas personales
persona singular plural pasiva
autónoma
1.ª 2.ª 3.ª 1.ª 2.ª 3.ª
indicativo
Presente cíoraim cíorann tú
cíorair1
cíorann sé, sí cíoraimid cíorann sibh cíorann siad
cíoraid1
cíortar
Pretérito chíor mé
chíoras1
chíor tú
chíorais1
chíor sé, sí chíoramar chíor sibh
chíorabhair1
chíor siad
chíoradar1
cíoradh
Pretérito imperfecto chíorainn chíortá chíoradh sé, sí chíoraimis chíoradh sibh chíoraidís chíortaí
Futuro cíorfaidh mé
cíorfad1
cíorfaidh tú
cíorfair1
cíorfaidh sé, sí cíorfaimid
cíorfam1
cíorfaidh sibh cíorfaidh siad
cíorfaid1
cíorfar
Condicional chíorfainn chíorfá chíorfadh sé, sí chíorfaimis chíorfadh sibh chíorfaidís chíorfaí
subjuntivo
Presente cíora mé
cíorad1
cíora tú
cíorair1
cíora sé, sí cíoraimid cíora sibh cíora siad
cíoraid1
cíortar
Pretérito cíorainn cíortá cíoradh sé, sí cíoraimis cíoradh sibh cíoraidís cíortaí
Imperativo cíoraim cíor cíoradh sé, sí cíoraimis cíoraigí cíoraidís cíortar
1 dialectal

Referencias y notas[editar]

  1. cír: Royal Irish Academy (1913-). en eDIL project: Dictionary of the Irish Language based mainly on Old and Middle Irish materials (en inglés).
  2. cìr: MacBain, Alexander (1911). An Etymological Dictionary of the Gaelic Language, 2.ª ed., Stirling: E. MacKay.