coice
Latín[editar]
coīce | |
clásico (AFI) | [kɔˈiː.kɛ] |
rima | o.i.ke |
Forma verbal[editar]
- 1
- Segunda persona del singular del imperativo presente activo de coīciō.
Portugués[editar]
coice | |
brasilero (AFI) | [ˈkoɪ̯.si] |
gaúcho (AFI) | [ˈkoɪ̯.se] |
europeo (AFI) | [ˈkoj.sɨ] |
acentuación | llana |
longitud silábica | bisílaba |
grafías alternativas | couce |
rima | oj.si |
Etimología[editar]
Del latín calem, y este del griego antiguo χάλιξ (khaliks).
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
coice | coices |