cuir

De Wikcionario, el diccionario libre

Español[editar]

cuir
pronunciación (AFI) [kwir]
silabación cuir1
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima

Etimología[editar]

Adaptación gráfica del inglés queer.

Adjetivo[editar]

1 Lgbt
No heterosexual y/o no cisgénero.
  • Uso: se emplea también como sustantivo

Véase también[editar]

Traducciones[editar]

Traducciones

Catalán[editar]

cuir
central (AFI) [kuˈi]
valenciano (AFI) [kuˈiɾ]
baleárico (AFI) [kuˈi]
acentuación aguda
longitud silábica bisílaba
rima i

Etimología[editar]

Del latín corium

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
cuir cuirs
1
Cuero

Francés[editar]

cuir
pronunciación (AFI) /kɥiʁ/
  •  

Etimología[editar]

Del latín corium

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
cuir cuirs
1
Cuero.

Irlandés[editar]

cuir
pronunciación (AFI) [kɪɾʲ]

Etimología[editar]

Del irlandés antiguo cuirid

Verbo transitivo[editar]

1
Poner
2
Sembrar
3
Plantar
4
Enterrar, sepultar

Locuciones[editar]

Conjugación[editar]

cuir
primera conjugación
Formas no personales
Sustantivo verbal cur
Adjetivo verbal curtha
Formas personales
persona singular plural pasiva
autónoma
1.ª 2.ª 3.ª 1.ª 2.ª 3.ª
indicativo
Presente cuirim cuireann tú
cuirir1
cuireann sé, sí cuirimid cuireann sibh cuireann siad
cuirid1
cuirtear
Pretérito chuir mé
chuireas1
chuir tú
chuiris1
chuir sé, sí chuireamar chuir sibh
chuireabhair1
chuir siad
chuireadar1
cuireadh
Pretérito imperfecto chuirinn chuirteá chuireadh sé, sí chuirimis chuireadh sibh chuiridís chuirtí
Futuro cuirfidh mé
cuirfead1
cuirfidh tú
cuirfir1
cuirfidh sé, sí cuirfimid
cuirfeam1
cuirfidh sibh cuirfidh siad
cuirfid1
cuirfear
Condicional chuirfinn chuirfeá chuirfeadh sé, sí chuirfimis chuirfeadh sibh chuirfidís chuirfí
subjuntivo
Presente cuire mé
cuiread1
cuire tú
cuirir1
cuire sé, sí cuirimid cuire sibh cuire siad
cuirid1
cuirtear
Pretérito cuirinn cuirteá cuireadh sé, sí cuirimis cuireadh sibh cuiridís cuirtí
Imperativo cuirim cuir cuireadh sé, sí cuirimis cuirigí cuiridís cuirtear
1 dialectal

Referencias y notas[editar]

  1. Desde 1999 se recomienda considerar siempre diptongo, a efectos de acentuación gráfica, la combinación entre vocales cerradas “átonas” (/iu/, /ui/), o entre vocales cerradas con vocales abiertas ambas “átonas” (/ua/, /ei/, /io/, etc.). Esta recomendación se transforma en prescripción a partir de la reforma ortográfica de 2010, por lo que muchas palabras que se podían escribir con hiato deberán escribirse en diptongo. No obstante, esto no implica una proscripción en la pronunciación. Más información.