dicatus
Latín[editar]
| dicātus | |
| clásico (AFI) | [dɪˈkaː.tʊs] |
| rima | i.ka.tus |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | dicātus | dicāta | dicātum | dicātī | dicātae | dicāta |
| Vocativo | dicāte | dicāta | dicātum | dicātī | dicātae | dicāta |
| Acusativo | dicātum | dicātam | dicātum | dicātōs | dicātās | dicāta |
| Genitivo | dicātī | dicātae | dicātī | dicātōrum | dicātārum | dicātōrum |
| Dativo | dicātō | dicātae | dicātō | dicātīs | dicātīs | dicātīs |
| Ablativo | dicātō | dicātā | dicātō | dicātīs | dicātīs | dicātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de dicō.