erratum
Latín[editar]
| erratum | |
| clásico (AFI) | [ˈɛrːät̪ʊ̃ˑ] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈɛrːät̪um] |
| rima | er.ra.tum |
Etimología 1[editar]
De erro.
Sustantivo neutro[editar]
2.ª declinación (-um)
| ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | errātum | errāta |
| Vocativo | errātum | errāta |
| Acusativo | errātum | errāta |
| Genitivo | errātī | errātōrum |
| Dativo | errātō | errātīs |
| Ablativo | errātō | errātīs |
- 1
- Error, equivocación.
- Sinónimo: error
Forma flexiva[editar]
Forma verbal[editar]
Forma de participio[editar]
- 2
- Nominativo singular neutro de errātus, participio perfecto pasivo de errō.
- 3
- Acusativo singular neutro de errātus.
- 4
- Vocativo singular neutro de errātus.
- 5
- Acusativo singular masculino de errātus.