esus
Latín[editar]
| esus | |
| clásico (AFI) | [ˈɛs̠ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈɛːs̬us] |
| rima | e.sus |
Etimología 1[editar]
De edō ("comer") y el sufijo -sus.1
Sustantivo masculino[editar]
4.ª declinación (-us)
| ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ēsus | ēsūs |
| Vocativo | ēsus | ēsūs |
| Acusativo | ēsum | ēsūs |
| Genitivo | ēsūs | ēsuum |
| Dativo | ēsuī | ēsibus |
| Ablativo | ēsū | ēsibus |
Forma flexiva[editar]
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | ēsus | ēsa | ēsum | ēsī | ēsae | ēsa |
| Vocativo | ēse | ēsa | ēsum | ēsī | ēsae | ēsa |
| Acusativo | ēsum | ēsam | ēsum | ēsōs | ēsās | ēsa |
| Genitivo | ēsī | ēsae | ēsī | ēsōrum | ēsārum | ēsōrum |
| Dativo | ēsō | ēsae | ēsō | ēsīs | ēsīs | ēsīs |
| Ablativo | ēsō | ēsā | ēsō | ēsīs | ēsīs | ēsīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de edō1.1