eventum
Latín[editar]
eventum | |
clásico (AFI) | [eˈu̯ɛn̪t̪ʊ̃ˑ] |
eclesiástico (AFI) | [eˈvɛn̪t̪um] |
rima | u̯en.tum |
Etimología 1[editar]
Sustantivo neutro[editar]
2.ª declinación (-um)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ēventum | ēventa |
Vocativo | ēventum | ēventa |
Acusativo | ēventum | ēventa |
Genitivo | ēventī | ēventōrum |
Dativo | ēventō | ēventīs |
Ablativo | ēventō | ēventīs |
- 1
- Resultado, consecuencia.1
- 2
- Suceso, evento, experiencia.1
- b Filosofía
- Condición ocasional o prescindible.1
Forma flexiva[editar]
Forma verbal[editar]
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Latín
- LA:Rimas:u̯en.tum
- LA:Palabras endógenas
- LA:Palabras con el prefijo ex-
- LA:Palabras formadas por prefijación
- LA:Sustantivos
- LA:Sustantivos neutros
- LA:Segunda declinación
- LA:Segunda declinación -um
- LA:Filosofía
- LA:Formas verbales en supino
- LA:Supinos acusativos
- LA:Participios
- LA:Participios perfectos pasivos