ignarus
Latín[editar]
ignārus | |
clásico (AFI) | [ɪŋˈnaː.rʊs] |
rima | iɡ.na.rus |
Etimología[editar]
Del prefijo in-2 ("no") y gnārus ("informado").
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | ignārus | ignāra | ignārum | ignārī | ignārae | ignāra |
Vocativo | ignāre | ignāra | ignārum | ignārī | ignārae | ignāra |
Acusativo | ignārum | ignāram | ignārum | ignārōs | ignārās | ignāra |
Genitivo | ignārī | ignārae | ignārī | ignārōrum | ignārārum | ignārōrum |
Dativo | ignārō | ignārae | ignārō | ignārīs | ignārīs | ignārīs |
Ablativo | ignārō | ignārā | ignārō | ignārīs | ignārīs | ignārīs |
- 1
- Que no tiene conocimiento: ignorante, desconocedor, inconsciente de.1
- 2
- Que no tiene experiencia: inexperto.1
- Sinónimo: inexpertus
- Antónimos: gnārus, expertus
- 3
- Desconocido, ignoto.1
- Sinónimos: incōgnitus, ignōtus
- Antónimos: gnārus, nōtus, nōbilis