inguen
Latín[editar]
inguen | |
clásico (AFI) | [ˈɪŋɡʷɛn] |
eclesiástico (AFI) | [ˈiŋɡwen] |
rima | in.ɡʷen |
Etimología[editar]
Del protoindoeuropeo *h₁engʷ-. Compárese el griego antiguo ἀδήν y el nórdico antiguo ökkvinn.
Sustantivo neutro[editar]
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | inguen | inguina |
Vocativo | inguen | inguina |
Acusativo | inguen | inguina |
Genitivo | inguinis | inguinum |
Dativo | inguinī | inguinibus |
Ablativo | inguine | inguinibus |
- 1
- Ingle, entrepierna