iustificus
Latín[editar]
| iustificus | |
| clásico (AFI) | [i̯ʊs̠ˈt̪ɪfɪkʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [jusˈt̪iːfikus] |
| rima | i.fi.kus |
Etimología 1[editar]
De iustus,.
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | iustificus | iustifica | iustificum | iustificī | iustificae | iustifica |
| Vocativo | iustifice | iustifica | iustificum | iustificī | iustificae | iustifica |
| Acusativo | iustificum | iustificam | iustificum | iustificōs | iustificās | iustifica |
| Genitivo | iustificī | iustificae | iustificī | iustificōrum | iustificārum | iustificōrum |
| Dativo | iustificō | iustificae | iustificō | iustificīs | iustificīs | iustificīs |
| Ablativo | iustificō | iustificā | iustificō | iustificīs | iustificīs | iustificīs |
- 1
- Justo, que obra con justicia y ecuanimidad.
- Sinónimos: iustus, aequanimus