manĝi
Esperanto[editar]
manĝi | |
pronunciación (AFI) | [ˈmanʤi] |
Etimología[editar]
Común en lenguas romances como el francés manger , el italiano mangiare o el catalán menjar , con el mismo significado, cognados de las palabras del español manducar y manjar.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Comer.
Conjugación[editar]
Participio nominal | Participio adjetivo | Gerundio | |||||||||
Infinitivo | manĝi | Presente | manĝas | manĝanto | manĝato | manĝanta | manĝata | manĝante | manĝate | Presente | |
Imperativo | manĝu | Pasado | manĝis | manĝinto | manĝito | manĝinta | manĝita | manĝinte | manĝite | Pasado | |
Condicional | manĝus | Futuro | manĝos | manĝonto | manĝoto | manĝonta | manĝota | manĝonte | manĝote | Futuro | |
Activo | Pasivo | Activo | Pasivo | Activo | Pasivo |