propagatio
Latín[editar]
propāgātiō | |
clásico (AFI) | [prɔ.paːˈgaː.tɪ.oː] |
rima | a.ti.o |
Etimología[editar]
De propāgō, -āre ("propagar") y el sufijo tiō, aquel la verbalización de propāgēs ("lo que continua") y este del prefijo pro-, pangō, -ere ("insertar") y el sufijo -es2.1
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | propāgātiō | propāgātiōnēs |
Vocativo | propāgātiō | propāgātiōnēs |
Acusativo | propāgātiōnem | propāgātiōnēs |
Genitivo | propāgātiōnis | propāgātiōnum |
Dativo | propāgātiōnī | propāgātiōnibus |
Ablativo | propāgātiōne | propāgātiōnibus |
- 1 Agricultura
- Reproducción (de plantas) mediante acodo o esqueja, propagación.1
- 2
- Continuación (de una familia) mediante procreación.1
- 3
- Acción de pasar a la posteridad, a la siguiente generación.1
- 4
- Acción de prolongar en el tiempo: prolongación, dilatación.1
- b
- Acción de prolongar en el espacio: prolongación, dilatación.1