putrefactio
Latín[editar]
putrefactiō | |
clásico (AFI) | [pʊt.rɛˈfak.tɪ.oː] [pʊ.trɛˈfak.tɪ.oː] |
rima | ak.ti.o |
Etimología[editar]
De putrefaciō y el sufijo tiō,1 y aquel de putreō, -ēre ("pudrirse") y faciō, -ere ("hacer").2
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | putrefactiō | putrefactiōnēs |
Vocativo | putrefactiō | putrefactiōnēs |
Acusativo | putrefactiōnem | putrefactiōnēs |
Genitivo | putrefactiōnis | putrefactiōnum |
Dativo | putrefactiōnī | putrefactiōnibus |
Ablativo | putrefactiōne | putrefactiōnibus |
- 1
- Putrefacción.
- Uso: latín tardío.1
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 Lewis, Charlton T. & Charles Short (ed.) (1879). «putrefactio“», A Latin Dictionary (en inglés). Nueva York: Harper and Brothers. ISBN 978-0-19-864201-5.
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press