scio

Latín

sciō
clásico (AFI)	[ˈskɪ.oː]
rima	i.o

Etimología

Del protoitálico *skije-/*skijo- ("saber"), y este del protoindoeuropeo *skh₁-i(e/o)- ("cortar", "grabar"). Compárese el sánscrito chyáti ("cortar", "despellejar"), el baluchi sāyag ("afeitar") y el griego antiguo σχάω (skʰáō, "hacer una incisión", "cortar").
→ secō

Verbo transitivo

presente activo sciō, presente infinitivo scīre, perfecto activo scīvī o sciī, supino scītum.

1

Saber.

• Antónimo: nesciō

Conjugación

→ Es verbo defectivo. No se conjuga en el imperativo.

Flexión de sciōcuarta conjugación, perfecto con v

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	sciō	scīs	scit	scīmus	scītis	sciunt
	imperfecto	sciēbam	sciēbās	sciēbat	sciēbāmus	sciēbātis	sciēbant
	futuro	sciam	sciēs	sciet	sciēmus	sciētis	scient
	perfecto	scīvī	scīvistī	scīvit	scīvimus	scīvistis	scīvērunt, scīvēre
	pluscuamperfecto	scīveram	scīverās	scīverat	scīverāmus	scīverātis	scīverant
	futuro perfecto	scīverō	scīveris	scīverit	scīverimus	scīveritis	scīverint
pasivo	presente	scior	scīris, scīre	scītur	scīmur	scīminī	sciuntur
	imperfecto	sciēbar	sciēbāris, sciēbāre	sciēbātur	sciēbāmur	sciēbāminī	sciēbantur
	futuro	sciar	sciēris, sciēre	sciētur	sciēmur	sciēminī	scientur
	perfecto	scītus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	scītus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	scītus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	sciam	sciās	sciat	sciāmus	sciātis	sciant
	imperfecto	scīrem	scīrēs	scīret	scīrēmus	scīrētis	scīrent
	perfecto	scīverim	scīverīs	scīverit	scīverīmus	scīverītis	scīverint
	pluscuamperfecto	scīvissem	scīvissēs	scīvisset	scīvissēmus	scīvissētis	scīvissent
pasivo	presente	sciar	sciāris, sciāre	sciātur	sciāmur	sciāminī	sciantur
	imperfecto	scīrer	scīrēris, scīrēre	scīrētur	scīrēmur	scīrēminī	scīrentur
	perfecto	scītus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	scītus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	scī	scitō	scitō	scīre	scītor	scītor
	plural	scīte	scītōte	sciuntō	scīminī	—	sciuntor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		scīre	scīvisse	scītūrus -a,-um esse	scīrī	scītus -a,-um esse	scītum īrī
participios		sciēns (scientis)	—	scītūrus -a,-um	—	scītus -a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo		acusativo	dativo/ablativo
		sciendum	sciendī	sciendō	sciendus -a,-um	scītum	scītū

Flexión de sciōcuarta conjugación, perfecto radical

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	sciō	scīs	scit	scīmus	scītis	sciunt
	imperfecto	sciēbam	sciēbās	sciēbat	sciēbāmus	sciēbātis	sciēbant
	futuro	sciam	sciēs	sciet	sciēmus	sciētis	scient
	perfecto	scīī	scīistī	scīit	scīimus	scīistis	scīērunt, scīēre
	pluscuamperfecto	scīeram	scīerās	scīerat	scīerāmus	scīerātis	scīerant
	futuro perfecto	scīerō	scīeris	scīerit	scīerimus	scīeritis	scīerint
pasivo	presente	scior	scīris, scīre	scītur	scīmur	scīminī	sciuntur
	imperfecto	sciēbar	sciēbāris, sciēbāre	sciēbātur	sciēbāmur	sciēbāminī	sciēbantur
	futuro	sciar	sciēris, sciēre	sciētur	sciēmur	sciēminī	scientur
	perfecto	scītus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	scītus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	scītus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	sciam	sciās	sciat	sciāmus	sciātis	sciant
	imperfecto	scīrem	scīrēs	scīret	scīrēmus	scīrētis	scīrent
	perfecto	scīerim	scīerīs	scīerit	scīerīmus	scīerītis	scīerint
	pluscuamperfecto	scīissem	scīissēs	scīisset	scīissēmus	scīissētis	scīissent
pasivo	presente	sciar	sciāris, sciāre	sciātur	sciāmur	sciāminī	sciantur
	imperfecto	scīrer	scīrēris, scīrēre	scīrētur	scīrēmur	scīrēminī	scīrentur
	perfecto	scītus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	scītus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	scī	scitō	scitō	scīre	scītor	scītor
	plural	scīte	scītōte	sciuntō	scīminī	—	sciuntor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		scīre	scīisse	scītūrus -a,-um esse	scīrī	scītus -a,-um esse	scītum īrī
participios		sciēns (scientis)	—	scītūrus -a,-um	—	scītus -a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo		acusativo	dativo/ablativo
		sciendum	sciendī	sciendō	sciendus -a,-um	scītum	scītū