sextus
Latín[editar]
sextus | |
clásico (AFI) | [ˈsɛks.tʊs] |
rima | ek.stus |
Numerales latinos | |||
← V | VI | VII → | |
---|---|---|---|
Cardinal: | sex | ||
Ordinal: | sextus | ||
Distributivo: | sēnī | ||
Adverbial: | sexiēs |
Etimología[editar]
Del protoitálico *seks-to-,1 del protoindoeuropeo *(s)uḱs-ó-.2 Compárese el prusiano antiguo uschts, el sánscrito षष्ठ (ṣaṣṭhá), el griego antiguo ἕκτος (héktos) y el gótico 𐍃𐌰𐌹𐌷𐍃𐍄𐌰 (saihsta).2
Adjetivo ordinal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | sextus | sexta | sextum | sextī | sextae | sexta |
Vocativo | sexte | sexta | sextum | sextī | sextae | sexta |
Acusativo | sextum | sextam | sextum | sextōs | sextās | sexta |
Genitivo | sextī | sextae | sextī | sextōrum | sextārum | sextōrum |
Dativo | sextō | sextae | sextō | sextīs | sextīs | sextīs |
Ablativo | sextō | sextā | sextō | sextīs | sextīs | sextīs |
- 1
- Sexto.
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 560. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ 2,0 2,1 Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin. Oxford: Oxford University Press, p. 431. ISBN 0195-08345-8