topar

De Wikcionario, el diccionario libre

Español[editar]

topar
pronunciación (AFI) [t̪oˈpaɾ]
silabación to-par
acentuación aguda
longitud silábica bisílaba
rima

Etimología[editar]

Onomatopéyica.

Verbo transitivo[editar]

1
Tropezar una cosa con otra.1
2
Acercarce una cosa con otra de tal forma que mutuamente se impiden el paso o la localidad.1
3
Hallar cualquier cosa casualmente o sin solicitud.1
  • Ejemplo:

— ¡Oh! —replicó el cabrero—, aún no sé yo la mitad de los casos sucedidos a los amantes de Marcela, mas podría ser que mañana topásemos en el camino algún pastor que nos los dijese.Miguel de Cervantes Saavedra. El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha. Parte 1, capítulo XII. 1605.

4
Hallar o encontrar lo que se andaba buscando.1
5
Consistir o descansar una cosa en otra.1
6
Embarazarse en algo por alguna dificultad.1
7
Entre los jugadores consentir o admitir en los envites que se hacen.1
8
Tropezar o reparar en algo advirtiendo alguna falla.1

Conjugación[editar]

Traducciones[editar]

Traducciones

Asturiano[editar]

topar
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Verbo transitivo[editar]

1
Percibir (con los sentios).2
2
Dar con la cabeza.2
3
Contactar (entre cosas).2
4
Combinar.2

Castellano antiguo[editar]

topar
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Verbo transitivo[editar]

1
Topar.

Catalán[editar]

topar
noroccidental (AFI) [toˈpa]
oriental (AFI) [tuˈpa]
valencia (AFI) [toˈpaɾ]
homófonos topà

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Verbo transitivo[editar]

1
Chocar o golpear.

Conjugación[editar]

Galaicoportugués[editar]

topar
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Verbo transitivo[editar]

1
Encontrar o hallar.3
  • Uso: se emplea también como intransitivo.
2
Chocar o golpear.3

Gallego[editar]

topar
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Del galaicoportugués topar ("encontrar").

Verbo transitivo[editar]

1
Encontrar o hallar (algo o alguien).4

Conjugación[editar]

Judeoespañol[editar]

topar
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Del castellano antiguo topar.

Verbo transitivo[editar]

1
Encontrar o hallar (descubrir).

Conjugación[editar]

Portugués[editar]

topar
brasilero (AFI) [toˈpa(h)]
carioca (AFI) [toˈpa(χ)]
paulista (AFI) [toˈpa(ɾ)]
gaúcho (AFI) [toˈpa(ɻ)]
europeo (AFI) [tuˈpaɾ]
alentejano/algarvio (AFI) [tuˈpa.ɾi]
acentuación aguda
longitud silábica bisílaba
rima a(ʁ)

Etimología[editar]

Del galaicoportugués topar.

Verbo transitivo[editar]

1
Encontrar o hallar.
2
Aceptar

Conjugación[editar]

Información adicional[editar]

Véneto[editar]

topar
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Verbo transitivo[editar]

1
Caer.

Referencias y notas[editar]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Salvá Pérez, Vicente (1847). «topar», Nuevo Diccionario de la Lengua Castellana, segunda edición, París: Librería de Don Vicente Salvá, página 1058.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Academia de la Llingua Asturiana. «topar», en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana, edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3.
  3. 3,0 3,1 «topar». En: Dicionario de dicionarios do galego medieval.
  4. 4,0 4,1 4,2 Real Academia Galega (2017). «topar», en Real Academia Galega: Dicionario da Real Academia Galega, edición digital, A Coruña: RAG. ISBN 978-84-87987-80-9.