unitate
Latín[editar]
ūnitāte | |
clásico (AFI) | [ʊˈnɪt̪ät̪ɛ] |
eclesiástico (AFI) | [uˈniːt̪ät̪e] |
rima | i.ta.te |
Forma sustantiva[editar]
- 1
- Forma del ablativo singular de unitas.
Rumano[editar]
unitáte | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Del francés unité1, y este del francés medio unité, del francés antiguo unité, del latín ūnitātem, de ūnīus e -itātem.
Sustantivo femenino[editar]
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
o unitate | niște unități |
Genitivo– Dativo |
unei unități | unor unități |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
unitatea | unitățile |
Genitivo– Dativo |
unității | unităților |
Vocativo | Singular | Plural |
unitate unitateo |
unităților |
- 1 Matemática
- Unidad.
- 2 Metrología
- Unidad.
- 3
- Unidad (la cualidad o propiedad).
- Antónimos: diversitate, pluritate.
- Hiperónimo: însușire.
- 4
- Cohesión, homogeneidad, solidaridad o unidad.
- Sinónimos: coeziune, omogenitate, solidaritate, unire.
- 5
- Unidad (una formación u organización).
Locuciones[editar]
Información adicional[editar]
- Derivado: subunitate.