yerno
Español[editar]
yerno | |
pronunciación (AFI) | [ˈʝeɾ.no] |
Rioplatense (AFI) | ['ʒeɾ.no] ['ʃeɾ.no] |
silabación | yer-no |
acentuación | llana |
longitud silábica | bisílaba |
rima | eɾ.no |
Etimología[editar]
Del castellano antiguo yerno ("yerno"), y este del latín generum ("yerno").
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
yerno | yernos |
- Ejemplo:
- 2
- Por extensión, el novio de su hija.
- Ejemplo:
«Rainiero, que no quería al ex guardaespaldas como yerno y que sólo cedió después de los hijos, aseguró por lo menos el aspecto financiero». (1996) El mundo del siglo XXI.
- Morfología: Su femenino es nuera.
Refranes[editar]
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
Castellano antiguo[editar]
yerno | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
yerno | yernos |
- 1
- Yerno.
Judeoespañol[editar]
yerno | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Del castellano antiguo yerno ("yerno"), y este del latín generum ("yerno").
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
yerno | yernos |
- 1
- Yerno.
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Español
- ES:Palabras llanas
- ES:Palabras bisílabas
- ES:Rimas:eɾ.no
- ES:Palabras provenientes del castellano antiguo
- ES:Sustantivos
- ES:Sustantivos masculinos
- ES:Parentesco
- Español-Alemán
- Español-Bretón
- Español-Vasco
- Español-Francés
- Español-Gallego
- Español-Griego
- Español-Inglés
- Español-Italiano
- Español-Mapuche
- Español-Neerlandés
- Español-Polaco
- Español-Portugués
- Castellano antiguo
- OSP:Palabras provenientes del latín
- OSP:Sustantivos
- OSP:Sustantivos masculinos
- Judeoespañol
- LAD:Palabras provenientes del castellano antiguo
- LAD:Sustantivos
- LAD:Sustantivos masculinos