duit
Catalán[editar]
duit | |
pronunciación (AFI) | [ˈdujt] |
acentuación | monosílaba |
longitud silábica | monosílaba |
rima | ujt |
Forma verbal[editar]
- 1
- Participio pasado de dur.
Francés[editar]
duit | |
pronunciación (AFI) | [dɥi] |
Forma verbal[editar]
- 1
- Participio pasado de duire.
Francés antiguo[editar]
duit | |
pronunciación (AFI) | [dɥit] |
Etimología[editar]
Del latín ductum.
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | duiz duitz |
duit |
Oblicuo | duit | duiz duitz |
- 1
- Variante de doit.
Irlandés[editar]
duit | |
pronunciación (AFI) | [d̪ˠɪtʲ] |
pronunciación (AFI) | [ɣɪtʲ] |
grafías alternativas | dhuit |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Preposición conjugada[editar]
- 1
- Forma combinada de la preposición do y el pronombre personal de segunda persona singular
- Ejemplo:
::*«'Bhéarfaidh mise sin duit,' arsa an fathach, 'ach caithfidh achan rud a n-iarrfaidh mise ort a dhéanamh, sin nó an ceann a chailleadh.» Deane; Bourke, Angela; Carpenter, Andrew; Williams, Jonathan (2002). en Angela Bourke: The Field Day anthology of Irish writing, 4, Irish Women's Writing and Traditions, NYU Press, 1240. ISBN 0814799086, 9780814799086.