aequabilis
Latín[editar]
aequābilis | |
clásico (AFI) | [aɪ̯ˈkʷaː.bɪ.lɪs] |
rima | a.bi.lis |
Etimología[editar]
De aequō ("igualar") y el sufijo ābilis.
Adjetivo[editar]
Comparación | |
Comparativo: | aequābilior |
Superlativo: | maximē aequābilis |
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | aequābilis | aequābile | aequābilēs | aequābilia |
Vocativo | aequābilis | aequābile | aequābilēs | aequābilia |
Acusativo | aequābilem | aequābile | aequābilēs aequābilīs |
aequābilia |
Genitivo | aequābilis | aequābilis | aequābilium | aequābilium |
Dativo | aequābilī | aequābilī | aequābilibus | aequābilibus |
Ablativo | aequābilī | aequābilī | aequābilibus | aequābilibus |
- 1
- Igualable.
- Antónimo: inaequabilis.
- Ejemplo:
— igualable lo que puede ser igualado. Beda el Venerable (siglo VIII d.C.). De orthographia.aequabile quod aequari potest.