attributio
Latín[editar]
attributiō | |
Clásico (AFI): | [at.trɪˈbʊ.tɪ.oː] |
Variante: | adtributiō |
Etimología[editar]
De attribuō, -ere ("asignar") y el sufijo -tiō, y aquel del prefijo ad- y tribuō, -ere ("asignar").1
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | attributiō | attributiōnēs |
Vocativo | attributiō | attributiōnēs |
Acusativo | attributiōnem | attributiōnēs |
Genitivo | attributiōnis | attributiōnum |
Dativo | attributiōnī | attributiōnibus |
Ablativo | attributiōne | attributiōnibus |
- 1
- Acto de asignar, designar, dar: atribución, subvención.1
- 2 Derecho.
- Transferencia de una deuda a una persona que se hará cargo de todas las responsabilidades de esta.1
- 3 Retórica.
- Atribución de una cualidad.1
Descendientes[editar]
Descendientes de «attributio» en otras lenguas: