ausentarse
Apariencia
| ausentarse | |
| pronunciación (AFI) | [awsẽn̪ˈt̪aɾse] |
| silabación | au-sen-tar-se |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
Etimología
[editar]De ausentar con el pronombre reflexivo átono
Verbo pronominal
[editar]- 1
- Irse de un lugar.
- Antónimo: permanecer.
- 2
- Abandonar un cargo o un puesto de trabajo por un lapso de tiempo.
- Antónimo: permanecer.
- 3
- No encontrarse en un lugar cuando debiera estar.
- Antónimos: estar, encontrarse.
Conjugación
[editar]Conjugación de ausentarse paradigma: amar (regular) [▲▼]
| Formas no personales (verboides) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitivo | ausentarse | haberse ausentado | |||||
| Gerundio | ausentándose | habiéndose ausentado | |||||
| Participio | ausentado | ||||||
| Formas personales | |||||||
| Modo indicativo | |||||||
| yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
| Presente | yo me ausento | tú te ausentas | vos te ausentás | él, ella, usted se ausenta | nosotros nos ausentamos | vosotros os ausentáis | ustedes, ellos se ausentan |
| Pretérito imperfecto | yo me ausentaba | tú te ausentabas | vos te ausentabas | él, ella, usted se ausentaba | nosotros nos ausentábamos | vosotros os ausentabais | ustedes, ellos se ausentaban |
| Pretérito perfecto | yo me ausenté | tú te ausentaste | vos te ausentaste | él, ella, usted se ausentó | nosotros nos ausentamos | vosotros os ausentasteis | ustedes, ellos se ausentaron |
| Pretérito pluscuamperfecto | yo me había ausentado | tú te habías ausentado | vos te habías ausentado | él, ella, usted se había ausentado | nosotros nos habíamos ausentado | vosotros os habíais ausentado | ustedes, ellos se habían ausentado |
| Pretérito perfecto compuesto | yo me he ausentado | tú te has ausentado | vos te has ausentado | él, ella, usted se ha ausentado | nosotros nos hemos ausentado | vosotros os habéis ausentado | ustedes, ellos se han ausentado |
| Futuro | yo me ausentaré | tú te ausentarás | vos te ausentarás | él, ella, usted se ausentará | nosotros nos ausentaremos | vosotros os ausentaréis | ustedes, ellos se ausentarán |
| Futuro compuesto | yo me habré ausentado | tú te habrás ausentado | vos te habrás ausentado | él, ella, usted se habrá ausentado | nosotros nos habremos ausentado | vosotros os habréis ausentado | ustedes, ellos se habrán ausentado |
| Pretérito anterior† | yo me hube ausentado | tú te hubiste ausentado | vos te hubiste ausentado | él, ella, usted se hubo ausentado | nosotros nos hubimos ausentado | vosotros os hubisteis ausentado | ustedes, ellos se hubieron ausentado |
| Modo condicional | |||||||
| yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
| Condicional simple | yo me ausentaría | tú te ausentarías | vos te ausentarías | él, ella, usted se ausentaría | nosotros nos ausentaríamos | vosotros os ausentaríais | ustedes, ellos se ausentarían |
| Condicional compuesto | yo me habría ausentado | tú te habrías ausentado | vos te habrías ausentado | él, ella, usted se habría ausentado | nosotros nos habríamos ausentado | vosotros os habríais ausentado | ustedes, ellos se habrían ausentado |
| Modo subjuntivo | |||||||
| que yo | que tú | que vos | que él, que ella, que usted | que nosotros | que vosotros | que ustedes, que ellos | |
| Presente | que yo me ausente | que tú te ausentes | que vos te ausentes, te ausentés | que él, que ella, que usted se ausente | que nosotros nos ausentemos | que vosotros os ausentéis | que ustedes, que ellos se ausenten |
| Pretérito imperfecto | que yo me ausentara, me ausentase | que tú te ausentaras, te ausentases | que vos te ausentaras, te ausentases | que él, que ella, que usted se ausentara, se ausentase | que nosotros nos ausentáramos, nos ausentásemos | que vosotros os ausentarais, os ausentaseis | que ustedes, que ellos se ausentaran, se ausentasen |
| Pretérito perfecto | que yo me haya ausentado | que tú te hayas ausentado | que vos te hayas ausentado | que él, que ella, que usted se haya ausentado | que nosotros nos hayamos ausentado | que vosotros os hayáis ausentado | que ustedes, que ellos se hayan ausentado |
| Pretérito pluscuamperfecto | que yo me hubiera ausentado, me hubiese ausentado | que tú te hubieras ausentado, te hubieses ausentado | que vos te hubieras ausentado, te hubieses ausentado | que él, que ella, que usted se hubiera ausentado, se hubiese ausentado | que nosotros nos hubiéramos ausentado, nos hubiésemos ausentado | que vosotros os hubierais ausentado, os hubieseis ausentado | que ustedes, que ellos se hubieran ausentado, se hubiesen ausentado |
| Futuro† | que yo me ausentare | que tú te ausentares | que vos te ausentares | que él, que ella, que usted se ausentare | que nosotros nos ausentáremos | que vosotros os ausentareis | que ustedes, que ellos se ausentaren |
| Futuro compuesto† | que yo me hubiere ausentado | que tú te hubieres ausentado | que vos te hubieres ausentado | que él, que ella, que usted se hubiere ausentado | que nosotros nos hubiéremos ausentado | que vosotros os hubiereis ausentado | que ustedes, que ellos se hubieren ausentado |
| Modo imperativo | |||||||
| ― | (tú) | (vos) | (usted) | (nosotros) | (vosotros) | (ustedes) | |
| Presente | ― ― | (tú) auséntate | (vos) ausentate | (usted) auséntese | (nosotros) ausentémonos | (vosotros) ausentaos | (ustedes) auséntense |
| Leyenda: † arcaico, x no normativo, PART se usa más como participio, ADJ se usa más como adjetivo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad | |||||||
Traducciones
[editar]Traducciones [▲▼]
- Inglés: [1-3] absent (en) (verbo, oneself)
- Italiano: [1-3] assentarsi (it)