bitumen
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Español[editar]
bitumen | |
Pronunciación (AFI): | [biˈtu.men] |
Etimología[editar]
Del latín bitumen
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
bitumen | bitúmenes |
- 1
- Mezcla de líquidos orgánicos obtenida como residuo de la destilación del petróleo. Está compuesto mayoritariamente por hidrocarburos policíclicos aromáticos, y es negro, viscoso, pegajoso y muy tóxico. Se disuelve completamente en disulfuro de carbono.
- 2
- Mezcla de bitumen1 y minerales usada para pavimentar carreteras
- Ámbito: Uruguay
- Sinónimo: asfalto.
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
Traducciones
Latín[editar]
bitūmen | |
Clásico (AFI): | [bɪˈtuː.mɛn] |
Etimología[editar]
Del sabélico o del galo *betu- ("resina, brea"; compárese el irlandés antiguo be(i)the "boj", el córnico bedewen "álamo" y el bretón bezuen "abedul"), del protoindoeuropeo *gʷet-u- ("resina, brea").[1] Compárese el sánscrito जतु (játu-, "laca, goma"), el inglés antiguo hwīt, cuidu ("masilla"), el alemán antiguo cuti y el nórdico antiguo kváða ("resina").
→ betulla
Sustantivo neutro[editar]
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | bitūmen | bitūmina |
Vocativo | bitūmen | bitūmina |
Acusativo | bitūmen | bitūmina |
Genitivo | bitūminis | bitūminum |
Dativo | bitūminī | bitūminibus |
Ablativo | bitūmine | bitūminibus |
Neerlandés[editar]
bitumen | |||
Pronunciación (AFI): | [bitymə(n)]
|
Etimología[editar]
Del latín bitumen.
Sustantivo neutro[editar]
Singular | Plural |
---|---|
bitumen | bitumina |
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 72-73. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press