blancus
Apariencia
| blancus | |
| clásico (AFI) | /ˈblan.kus/ |
| eclesiástico (AFI) | /ˈblan.kus/ |
| silabación | blan-cus |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | an.kus |
Etimología 1
[editar]Del protogermánico *blank, y este de *blangkaz, "brillante", a su vez del protoindoeuropeo *bhleg-, "brillar".
Adjetivo
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | blancus | blanca | blancum | blancī | blancae | blanca |
| Vocativo | blance | blanca | blancum | blancī | blancae | blanca |
| Acusativo | blancum | blancam | blancum | blancōs | blancās | blanca |
| Genitivo | blancī | blancae | blancī | blancōrum | blancārum | blancōrum |
| Dativo | blancō | blancae | blancō | blancīs | blancīs | blancīs |
| Ablativo | blancō | blancā | blancō | blancīs | blancīs | blancīs |
- 1 Colores
- Blanco.[1][2]
- Uso: medieval
- Sinónimo: albus.
- Ejemplo:
Cuduntur etiam blancas 1/2 maravedis valentes; cuduntur numi 2 blancarum, 3 blancarum, item quartas quae 4 maravedis valet.«In CroALa inventa».
Referencias y notas
[editar]- ↑ «blancus» en Glossarium mediae et infimae latinitatis (1678). Carolus Du Cange et al. Editorial: L. Favre. Niort, 1883.
- ↑ J. F. Niermeyer. Mediae Latinitatis lexicon minus: Abbreviationes et index fontium. A Medieval Latin — French/English Dictionary. Página 210. Editorial: Brill. Leiden, 1976. ISBN: 9004047948.