cavus
Latín[editar]
cavus | |
Clásico (AFI): | [ˈka.wʊs] |
Etimología[editar]
Del protoindoeuropeo *ḱóuhₓwos, de la raíz *ḱóuhₓ-. Compárese el irlandés antiguo cúas (cavidad), y más remotamente el tocario B kor ("garganta"), el albanés cup ("desparejo"), el griego antiguo κύαρ (kýar, "ojo de la aguja"), el armenio antiguo սոր (sor, "agujero") o el sánscrito शून्य (śūnya, "vacío").
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | cavus | cava | cavum | cavī | cavae | cava |
Vocativo | cave | cava | cavum | cavī | cavae | cava |
Acusativo | cavum | cavam | cavum | cavōs | cavās | cava |
Genitivo | cavī | cavae | cavī | cavōrum | cavārum | cavōrum |
Dativo | cavō | cavae | cavō | cavīs | cavīs | cavīs |
Ablativo | cavō | cavā | cavō | cavīs | cavīs | cavīs |
- 2
- Cóncavo.
- 3
- Excavado.
- 4
- Dicho de un mes, de 30 días.
- Uso: tardío
- Antónimo: plenus.
Sustantivo masculino[editar]
2.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | cavus | cavī |
Vocativo | cave | cavī |
Acusativo | cavum | cavōs |
Genitivo | cavī | cavōrum |
Dativo | cavō | cavīs |
Ablativo | cavō | cavīs |
Locuciones[editar]
- cavum aedium: patio interior
Información adicional[editar]
Derivados de «cavus» en otras lenguas: