cognitariado
Apariencia
cognitariado | |
pronunciación (AFI) | [koɣ.ni.taˈɾja.ðo] |
silabación | cog-ni-ta-ria-do[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | pentasílaba |
rima | a.do |
Etimología
[editar]Compuesto (compuesto acronímico) de cognitivo y proletariado.
Sustantivo masculino
[editar]cognitariado ¦ plural: cognitariados
- 1 Sociología
- Grupo social formado por personas con alta formación académica y ocupación en un trabajo intelectual que perciben un salario bajo no acorde a su nivel de estudios.
Véase también
[editar]Traducciones
[editar][1] [▲▼]
- Asturiano: cognitariáu (ast) (masculino)
- Catalán: cognitariat (ca) (masculino)
- Francés: cognitariat (fr) (masculino)
- Inglés: cognitariat (en)
- Italiano: cognitariato (it) (masculino)
- Portugués: cognitariado (pt) (masculino)
Referencias y notas
[editar]- ↑ Desde 1999 se recomienda considerar siempre diptongo, a efectos de acentuación gráfica, la combinación entre vocales cerradas “átonas” (/iu/, /ui/), o entre vocales cerradas con vocales abiertas ambas “átonas” (/ua/, /ei/, /io/, etc.). Esta recomendación se transforma en prescripción a partir de la reforma ortográfica de 2010, por lo que muchas palabras que se podían escribir con hiato deberán escribirse en diptongo. No obstante, esto no implica una proscripción en la pronunciación. Más información.