compositus
Apariencia
compŏsitus | |
clásico (AFI) | [kɔmˈpɔs̠ɪt̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [komˈpɔːs̬it̪us] |
rima | o.si.tus |
Etimología
[editar]participio pasivo perfecto del verbo compōnō, compōnere
Adjetivo
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | compositus | composita | compositum | compositī | compositae | composita |
Vocativo | composite | composita | compositum | compositī | compositae | composita |
Acusativo | compositum | compositam | compositum | compositōs | compositās | composita |
Genitivo | compositī | compositae | compositī | compositōrum | compositārum | compositōrum |
Dativo | compositō | compositae | compositō | compositīs | compositīs | compositīs |
Ablativo | compositō | compositā | compositō | compositīs | compositīs | compositīs |
- 1
- Compuesto (que combina elementos; arreglado; moderado).
- Relacionado: compositum (sustantivo)