confessio
Apariencia
| cōnfessiō | |
| clásico (AFI) | [kõːˈfɛs.sɪ.oː] [kɔnˈfɛs.sɪ.oː] |
Etimología
[editar]De cōnfiteor, -ērī ("aceptar la verdad") y el sufijo siō, y aquel del prefijo con- y fateor, -ērī ("aceptar como "verdadero").[1]
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | cōnfessiō | cōnfessiōnēs |
| Vocativo | cōnfessiō | cōnfessiōnēs |
| Acusativo | cōnfessiōnem | cōnfessiōnēs |
| Genitivo | cōnfessiōnis | cōnfessiōnum |
| Dativo | cōnfessiōnī | cōnfessiōnibus |
| Ablativo | cōnfessiōne | cōnfessiōnibus |
- 1
- Reconocimiento (de algo para la desventaja de uno), confesión.[1]
- 2
- Reconocimiento de culpa.[1]
- 4 Religión
- Confesión.
- Uso: latín eclesiástico.
Descendientes
[editar]Descendientes [▲▼]
- Alemán: Konfession (de)
- Catalán: confessió (ca)
- Español: confesión
- Francés: confession (fr)
- Inglés: confession (en)
- Italiano: confessione (it)
- Portugués: confissão (pt)