confessio
Apariencia
cōnfessiō | |
clásico (AFI) | [kõːˈfɛs.sɪ.oː] [kɔnˈfɛs.sɪ.oː] |
rima | es.si.o |
Etimología
[editar]De cōnfiteor, -ērī ("aceptar la verdad") y el sufijo siō, y aquel del prefijo con- y fateor, -ērī ("aceptar como "verdadero").[1]
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | cōnfessiō | cōnfessiōnēs |
Vocativo | cōnfessiō | cōnfessiōnēs |
Acusativo | cōnfessiōnem | cōnfessiōnēs |
Genitivo | cōnfessiōnis | cōnfessiōnum |
Dativo | cōnfessiōnī | cōnfessiōnibus |
Ablativo | cōnfessiōne | cōnfessiōnibus |
- 1
- Reconocimiento (de algo para la desventaja de uno), confesión.[1]
- 2
- Reconocimiento de culpa.[1]
- 4 Religión
- Confesión.
- Uso: latín eclesiástico.
Descendientes
[editar]Descendientes [▲▼]
- Alemán: Konfession (de)
- Catalán: confessió (ca)
- Español: confesión (es)
- Francés: confession (fr)
- Inglés: confession (en)
- Italiano: confessione (it)
- Portugués: confissão (pt)