continuatio
Apariencia
continuātiō | |
clásico (AFI) | [ˌkɔn.tɪ.nʊˈaː.tɪ.oː] |
rima | a.ti.o |
Etimología
[editar]De continuō, -āre ('conectar') y el sufijo tiō, aquel de continuus ('continuo'), de contineō, -ēre ('conectar') y el sufijo -uus, y aquel del prefijo con- y teneō, -ēre ('sostener').[1]
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | continuātiō | continuātiōnēs |
Vocativo | continuātiō | continuātiōnēs |
Acusativo | continuātiōnem | continuātiōnēs |
Genitivo | continuātiōnis | continuātiōnum |
Dativo | continuātiōnī | continuātiōnibus |
Ablativo | continuātiōne | continuātiōnibus |
Descendientes
[editar]Descendientes [▲▼]
- Alemán: Kontinuation (de)
- Catalán: continuació (ca)
- Español: continuación (es)
- Francés: continuation (fr)
- Inglés: continuation (en)
- Italiano: continuazione (it)
- Portugués: continuação (pt)
Referencias y notas
[editar]- ↑ Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.