cu

De Wikcionario, el diccionario libre
icono de desambiguación Entradas similares:  .cu, -çü, -çu, -cü, -cu, c'u, , Cu, CU, , , , , , , củ, , cứ, cừ, cữ, cử, cự, cụ, ĉu, çu

Español[editar]

cu
pronunciación (AFI) [ku]
silabación cu
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima u

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Sustantivo femenino[editar]

Singular Plural
cu cus (o cúes)
1 Tipografía
Nombre de la letra q, Q

Véase también[editar]

Traducciones[editar]

Traducciones


Allentiac[editar]

cu
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Pronombre personal[editar]

1
Yo1

Información adicional[editar]

Arrumano[editar]

cu
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Del latín cum ("con"), y este del protoitálico *kʷom, del protoindoeuropeo *kʷom.

Preposición[editar]

1
Con, en colaboración con, en compañía de, junto con.

Asturiano[editar]

cu
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Sustantivo femenino[editar]

Singular Plural
cu cus
1 Tipografía
Cu.2

Catalán[editar]

cu
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Sustantivo femenino[editar]

Singular Plural
cu cus
1 Tipografía
Cu.3

Francés antiguo[editar]

cu
pronunciación falta agregar

Sustantivo masculino[editar]

1
Variante de cul.4

Francés medio[editar]

cu
pronunciación falta agregar

Sustantivo masculino[editar]

1
Grafía alternativa de cul.5

Gallego[editar]

cu
pronunciación (AFI) [ˈku]

Etimología[editar]

Del galaicoportugués cuu ("ano"), y este del latín cūlum ("culo")

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
cu cus
1 Anatomía
Culo, trasero.6
2 Anatomía
Ano.6
3
Fondo (de ciertas cosas).6

Locuciones[editar]

Relacionado

Italiano[editar]

cu
pronunciación (AFI) /ˈku/
silabación cu
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima u

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Sustantivo femenino y masculino[editar]

Singular y plural
cu
1 Tipografía
Cu.7

Millcayac[editar]

cu
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Pronombre[editar]

1
Yo.

Napolitano[editar]

cu
pronunciación falta agregar
variantes co

Etimología[editar]

Del latín cum ("con"), y este del protoitálico *kʷom, del protoindoeuropeo *kʷom.

Preposición[editar]

1
Con, en colaboración con, en compañía de, junto con.

Occitano[editar]

cu
pronunciación (AFI) [ky]
variantes qualquau

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Pronombre[editar]

1
Quien.
  • Ámbito: Provenzal.

Portugués[editar]

cu
pronunciación (AFI) [ˈku]

Etimología[editar]

Del galaicoportugués cuu ("ano"), y este del latín cūlum ("culo")8, del protoindoeuropeo *kuH-l-.

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
cu cus
1 Anatomía
Ano.8
2 Anatomía
Culo, trasero.8
3
Persona molesta, engorrosa, aburrida.
  • Ámbito: Brasil.
  • Uso: figurado, vulgar.
4
Algo molesto, aburrido o (un poco) mal.
  • Ámbito: Brasil.
  • Uso: figurado, vulgar.

Locuciones[editar]

Relacionado

Información adicional[editar]

Derivados portugueses

Véase también[editar]

Romanche[editar]

cu
pronunciación falta agregar
variantes ca9che10co11tgi12

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Conjunción[editar]

1
Que.
  • Ámbito: alto engadino.

Rumano[editar]

cu
pronunciación (AFI) [ku]
grafías alternativas ку13

Etimología[editar]

Del latín cum ("con")14, y este del protoitálico *kʷom, del protoindoeuropeo *kʷom.

Preposición de acusativo[editar]

1
Con, en colaboración con, en compañía de, junto con.
  • Ejemplo:

Vreau să vin cu tine.

Locuciones[editar]

Relacionado

Información adicional[editar]

Derivados rumanos

Siciliano[editar]

cu
pronunciación (AFI) [ku]

Etimología 1[editar]

Del latín cum ("con"), y este del protoitálico *kʷom, del protoindoeuropeo *kʷom.

Preposición[editar]

1
Con, en colaboración con, en compañía de, junto con.

Locuciones[editar]

Etimología 2[editar]

Del latín quis.

Pronombre[editar]

1
Quien.

Información adicional[editar]

Derivados sicilianos

Tarentino[editar]

cu
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Del latín cum ("con"), y este del protoitálico *kʷom, del protoindoeuropeo *kʷom.

Preposición[editar]

1
Con, en colaboración con, en compañía de, junto con.

Valón[editar]

cu
pronunciación (AFI) [ky]

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
cu cus
1
Variante de cou.

Pronombre[editar]

2
Variante de ki.

Locuciones[editar]

Relacionado

Referencias y notas[editar]

  1. Adelaar, Wilhem (2004). The Languages of the Andes (en inglés). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-36275-7.
  2. Academia de la Llingua Asturiana. «cu», en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana, edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3.
  3. VV.AA. (1998) "cu". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
  4. «cu». En: Anglo-Norman On-Line Hub.
  5. Dictionnaire du Moyen Français (2015). «cu», en ATILF: Dictionnaire du Moyen Français, edición digital.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Real Academia Galega (2017). «cu», en Real Academia Galega: Dicionario da Real Academia Galega, edición digital, A Coruña: RAG. ISBN 978-84-87987-80-9.
  7. VV. AA. (online). «cu», Vocabolario Treccani. Roma: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
  8. 8,0 8,1 8,2 «cu». En: Dicionário online Caldas Aulete.
  9. subsilvano
  10. suprasilvano
  11. bajo engadino
  12. supramirano
  13. Moldavia
  14. «cu». En: DEX online.