currus
Apariencia
currus | |
clásico (AFI) | [ˈkʊr.rʊs] |
rima | ur.rus |
Etimología
[editar]derivado de currō, -ere ('correr'), del protoitálico *korse/o- ('correr') y este del protoindoeuropeo *krs-e/o- ('correr').[1]
Sustantivo masculino
[editar]4.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | currus | currūs |
Vocativo | currus | currūs |
Acusativo | currum | currūs |
Genitivo | currūs | curruum |
Dativo | curruī | curribus |
Ablativo | currū | curribus |
- 5
- Navío.
- Uso: literario
- 6
- Arado.
- Uso: literario
Véase también
[editar]Referencias y notas
[editar]- ↑ Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. Editorial: Brill. Leiden, 2008. ISBN: 9789004167971.