Ir al contenido

descoordinarse

De Wikcionario, el diccionario libre
descoordinarse
pronunciación (AFI) [des.koɾ.ðiˈnaɾ.se]
silabación des-co-or-di-nar-se[1]
acentuación llana
longitud silábica hexasílaba
rima aɾ.se

Etimología

[editar]

De descoordinar con el pronombre reflexivo átono

Verbo pronominal

[editar]
1
Perder la coordinación o buen acople entre elementos.

Conjugación

[editar]
Conjugación de descoordinarseparadigma: amar (regular) []
Formas no personales (verboides)
Infinitivo descoordinarse haberse descoordinado
Gerundio descoordinándose habiéndose descoordinado
Participio descoordinado
Formas personales
Modo indicativo
yo vos él, ella, usted nosotros vosotros ustedes, ellos
Presente yome descoordino te descoordinas voste descoordinás él, ella, ustedse descoordina nosotrosnos descoordinamos vosotrosos descoordináis ustedes, ellosse descoordinan
Pretérito imperfecto yome descoordinaba te descoordinabas voste descoordinabas él, ella, ustedse descoordinaba nosotrosnos descoordinábamos vosotrosos descoordinabais ustedes, ellosse descoordinaban
Pretérito perfecto yome descoordiné te descoordinaste voste descoordinaste él, ella, ustedse descoordinó nosotrosnos descoordinamos vosotrosos descoordinasteis ustedes, ellosse descoordinaron
Pretérito pluscuamperfecto yome había descoordinado te habías descoordinado voste habías descoordinado él, ella, ustedse había descoordinado nosotrosnos habíamos descoordinado vosotrosos habíais descoordinado ustedes, ellosse habían descoordinado
Pretérito perfecto compuesto yome he descoordinado te has descoordinado voste has descoordinado él, ella, ustedse ha descoordinado nosotrosnos hemos descoordinado vosotrosos habéis descoordinado ustedes, ellosse han descoordinado
Futuro yome descoordinaré te descoordinarás voste descoordinarás él, ella, ustedse descoordinará nosotrosnos descoordinaremos vosotrosos descoordinaréis ustedes, ellosse descoordinarán
Futuro compuesto yome habré descoordinado te habrás descoordinado voste habrás descoordinado él, ella, ustedse habrá descoordinado nosotrosnos habremos descoordinado vosotrosos habréis descoordinado ustedes, ellosse habrán descoordinado
Pretérito anterior yome hube descoordinado te hubiste descoordinado voste hubiste descoordinado él, ella, ustedse hubo descoordinado nosotrosnos hubimos descoordinado vosotrosos hubisteis descoordinado ustedes, ellosse hubieron descoordinado
Modo condicional
yo vos él, ella, usted nosotros vosotros ustedes, ellos
Condicional simple yome descoordinaría te descoordinarías voste descoordinarías él, ella, ustedse descoordinaría nosotrosnos descoordinaríamos vosotrosos descoordinaríais ustedes, ellosse descoordinarían
Condicional compuesto yome habría descoordinado te habrías descoordinado voste habrías descoordinado él, ella, ustedse habría descoordinado nosotrosnos habríamos descoordinado vosotrosos habríais descoordinado ustedes, ellosse habrían descoordinado
Modo subjuntivo
que yo que tú que vos que él, que ella, que usted que nosotros que vosotros que ustedes, que ellos
Presente que yome descoordine que túte descoordines que voste descoordines, te descoordinés que él, que ella, que ustedse descoordine que nosotrosnos descoordinemos que vosotrosos descoordinéis que ustedes, que ellosse descoordinen
Pretérito imperfecto que yome descoordinara, me descoordinase que túte descoordinaras, te descoordinases que voste descoordinaras, te descoordinases que él, que ella, que ustedse descoordinara, se descoordinase que nosotrosnos descoordináramos, nos descoordinásemos que vosotrosos descoordinarais, os descoordinaseis que ustedes, que ellosse descoordinaran, se descoordinasen
Pretérito perfecto que yome haya descoordinado que túte hayas descoordinado que voste hayas descoordinado que él, que ella, que ustedse haya descoordinado que nosotrosnos hayamos descoordinado que vosotrosos hayáis descoordinado que ustedes, que ellosse hayan descoordinado
Pretérito pluscuamperfecto que yome hubiera descoordinado, me hubiese descoordinado que túte hubieras descoordinado, te hubieses descoordinado que voste hubieras descoordinado, te hubieses descoordinado que él, que ella, que ustedse hubiera descoordinado, se hubiese descoordinado que nosotrosnos hubiéramos descoordinado, nos hubiésemos descoordinado que vosotrosos hubierais descoordinado, os hubieseis descoordinado que ustedes, que ellosse hubieran descoordinado, se hubiesen descoordinado
Futuro que yome descoordinare que túte descoordinares que voste descoordinares que él, que ella, que ustedse descoordinare que nosotrosnos descoordináremos que vosotrosos descoordinareis que ustedes, que ellosse descoordinaren
Futuro compuesto que yome hubiere descoordinado que túte hubieres descoordinado que voste hubieres descoordinado que él, que ella, que ustedse hubiere descoordinado que nosotrosnos hubiéremos descoordinado que vosotrosos hubiereis descoordinado que ustedes, que ellosse hubieren descoordinado
Modo imperativo
(tú) (vos) (usted) (nosotros) (vosotros) (ustedes)
Presente (tú)descoordínate (vos)descoordinate (usted)descoordínese (nosotros)descoordinémonos (vosotros)descoordinaos (ustedes)descoordínense
Leyenda: † arcaico, x no normativo, PART se usa más como participio, ADJ se usa más como adjetivo, cambio ortográfico, irregularidad

Información adicional

[editar]

Traducciones

[editar]
Traducciones []

Referencias y notas

[editar]
  1. Cuando ciertos prefijos están presentes, la agrupación natural de sílabas (fonética) puede cambiar. Algunos ejemplos son: transatlántico (trans-at-lán-ti-co en lugar de tran-sa-tlán-ti-co), subrayar (sub-ra-yar en lugar de su-bra-yar), abrogar (ab-ro-gar en lugar de a-bro-gar). Para estos casos en el lenguaje escrito se recomienda dividir la palabra agrupando el prefijo, sobre todo cuando influye en la pronunciación de la erre. Más información.