deviatio
Latín[editar]
dēviātiō | |
pronunciación (AFI) | /deː.wiˈaː.ti.oː/ |
rima | a.ti.o |
Etimología[editar]
De dēviō, -āre y el sufijo tiō.
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | dēviātiō | dēviātiōnēs |
Vocativo | dēviātiō | dēviātiōnēs |
Acusativo | dēviātiōnem | dēviātiōnēs |
Genitivo | dēviātiōnis | dēviātiōnum |
Dativo | dēviātiōnī | dēviātiōnibus |
Ablativo | dēviātiōne | dēviātiōnibus |
Información adicional[editar]
|
Referencias y notas[editar]
- ↑ du Fresne, du Cange (1858). Lexicon manuale ad scriptores mediae et infimae latinitatis.