dignitas
| dignitās | |
| clásico (AFI) | [ˈdɪŋ.nɪ.taːs] |
| rima | iɡ.ni.tas |
Etimología
[editar]De dignus ('digno') y el sufijo tās, y aquel de decet, -ēre ("ser apropiado") y el sufijo -nus.[1]
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | dignitās | dignitātēs |
| Vocativo | dignitās | dignitātēs |
| Acusativo | dignitātem | dignitātēs |
| Genitivo | dignitātis | dignitātum |
| Dativo | dignitātī | dignitātibus |
| Ablativo | dignitāte | dignitātibus |
- 1
- Dignidad.
Descendientes
[editar]Véase también
[editar]
Referencias y notas
[editar]- ↑ Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.