disconcinnus
Latín[editar]
disconcinnus | |
clásico (AFI) | [dɪs.kɔŋˈkɪn.nʊs] |
rima | in.nus |
Etimología[editar]
Del prefijo dis- y concinnus ("prolijo, elegante, agradable, bonito, etc.").1
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | disconcinnus | disconcinna | disconcinnum | disconcinnī | disconcinnae | disconcinna |
Vocativo | disconcinne | disconcinna | disconcinnum | disconcinnī | disconcinnae | disconcinna |
Acusativo | disconcinnum | disconcinnam | disconcinnum | disconcinnōs | disconcinnās | disconcinna |
Genitivo | disconcinnī | disconcinnae | disconcinnī | disconcinnōrum | disconcinnārum | disconcinnōrum |
Dativo | disconcinnō | disconcinnae | disconcinnō | disconcinnīs | disconcinnīs | disconcinnīs |
Ablativo | disconcinnō | disconcinnā | disconcinnō | disconcinnīs | disconcinnīs | disconcinnīs |
- 1
- Feo, desagradable.1
- Antónimo: concinnus
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 Georges, Karl Ernst (1913) "disconcinnus". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung