dissocio

Latín

dissociō
clásico (AFI)	[dɪsˈsɔ.kɪ.o:]
rima	o.ki.o

Etimología

Del prefijo dis- y sociō ("unir, asociar").

Verbo transitivo

presente activo dissociō, presente infinitivo dissociāre, perfecto activo dissociāvī, supino dissociātum.

1

Separar lo que se encontraba en sociedad (amistad, etc., transferido, en alguna conexión), desunir, disociar, desatar, etc.

2

Dividir, separar.

Conjugación

Flexión de dissociōprimera conjugación, perfecto con v

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	dissociō	dissociās	dissociat	dissociāmus	dissociātis	dissociant
	imperfecto	dissociābam	dissociābās	dissociābat	dissociābāmus	dissociābātis	dissociābant
	futuro	dissociābō	dissociābis	dissociābit	dissociābimus	dissociābitis	dissociābunt
	perfecto	dissociāvī	dissociāvistī	dissociāvit	dissociāvimus	dissociāvistis	dissociāvērunt, dissociāvēre
	pluscuamperfecto	dissociāveram	dissociāverās	dissociāverat	dissociāverāmus	dissociāverātis	dissociāverant
	futuro perfecto	dissociāverō	dissociāveris	dissociāverit	dissociāverimus	dissociāveritis	dissociāverint
pasivo	presente	dissocior	dissociāris, dissociāre	dissociātur	dissociāmur	dissociāminī	dissociantur
	imperfecto	dissociābar	dissociābāris, dissociābāre	dissociābātur	dissociābāmur	dissociābāminī	dissociābantur
	futuro	dissociābor	dissociāberis, dissociābere	dissociābitur	dissociābimur	dissociābiminī	dissociābuntur
	perfecto	dissociātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	dissociātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	dissociātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	dissociem	dissociēs	dissociet	dissociēmus	dissociētis	dissocient
	imperfecto	dissociārem	dissociārēs	dissociāret	dissociārēmus	dissociārētis	dissociārent
	perfecto	dissociāverim	dissociāverīs	dissociāverit	dissociāverīmus	dissociāverītis	dissociāverint
	pluscuamperfecto	dissociāvissem	dissociāvissēs	dissociāvisset	dissociāvissēmus	dissociāvissētis	dissociāvissent
pasivo	presente	dissocier	dissociēris, dissociēre	dissociētur	dissociēmur	dissociēminī	dissocientur
	imperfecto	dissociārer	dissociārēris, dissociārēre	dissociārētur	dissociārēmur	dissociārēminī	dissociārentur
	perfecto	dissociātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	dissociātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	dissociā	dissociātō	dissociātō	dissociāre	dissociātor	dissociātor
	plural	dissociāte	dissociātōte	dissociantō	dissociāminī	—	dissociantor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		dissociāre	dissociāvisse	dissociātūrus -a,-um esse	dissociārī	dissociātus -a,-um esse	dissociātum īrī
participios		dissociāns (dissociantis)	—	dissociātūrus -a,-um	—	dissociātus -a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo		acusativo	dativo/ablativo
		dissociandum	dissociandī	dissociandō	dissociandus -a,-um	dissociātum	dissociātū