effectus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín
effectus 1
- effectus: [ ɛfˈfɛk.tʊs ] (latín clásico, AFI)
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | effectus | effecta | effectum | effectī | effectae | effecta |
Vocativo | effecte | effecta | effectum | effectī | effectae | effecta |
Acusativo | effectum | effectam | effectum | effectōs | effectās | effecta |
Genitivo | effectī | effectae | effectī | effectōrum | effectārum | effectōrum |
Dativo | effectō | effectae | effectō | effectīs | effectīs | effectīs |
Ablativo | effectō | effectā | effectō | effectīs | effectīs | effectīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de efficiō.
Adjetivo[editar]
effectus 2
- effectus: [ ɛfˈfɛk.tʊs ] (latín clásico, AFI)
De efficiō, -ere ("fabricar", "hacer", etc.) y el sufijo -tus3, y este del prefijo ex- y faciō, -ere ("hacer").1
Sustantivo masculino[editar]
4.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | effectus | effectūs |
Vocativo | effectus | effectūs |
Acusativo | effectum | effectūs |
Genitivo | effectūs | effectuum |
Dativo | effectuī | effectibus |
Ablativo | effectū | effectibus |
- 4
- Ejecución, realización, cumplimiento.
- Uso: dícese de propósitos, tareas, etc.1