elegantior
Latín[editar]
ēlegantior | |
clásico (AFI) | [eː.lɛˈgan.tɪ.ɔr] |
rima | an.ti.or |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | ēlegantior | ēlegantius | ēlegantiōrēs | ēlegantiōra |
Vocativo | ēlegantior | ēlegantius | ēlegantiōrēs | ēlegantiōra |
Acusativo | ēlegantiōrem | ēlegantius | ēlegantiōrēs | ēlegantiōra |
Genitivo | ēlegantiōris | ēlegantiōris | ēlegantiōrum | ēlegantiōrum |
Dativo | ēlegantiōrī | ēlegantiōrī | ēlegantiōribus | ēlegantiōribus |
Ablativo | ēlegantiōre | ēlegantiōre | ēlegantiōribus | ēlegantiōribus |
- 1
- Comparativo de ēlegāns.1
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press