engaño
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda

Español[editar]
engaño | |
Pronunciación (AFI): | [eŋˈga.ɲo] |
De engañar, a su vez del latín vulgar ingannare ("burlarse"), derivado del verbo gannire ("regañar").1
Etimología[editar]
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
engaño | engaños |
- 1
- Proceso y resultado de engañar o de engañarse.
- Sinónimos: véase Tesauro de engañar.
- 2
- Maniobra, discurso, acto u obra que conduce a confundir o distorsionar la verdad.
- 3
- Arte de pesca.
Locuciones[editar]
Información adicional[editar]
- Derivación: engañar, engañarse, desengañar, desengañarse, desengaño, desengañadamente, desengañado, desengañador, engañabobos, engañadizo, engañador, engañamundo, engañamundos, engañanecios, engañapastores, engañapichanga, engañifa, engañifla, engaño, engañosa, engañosamente, engañoso.
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
Formas flexivas[editar]
Forma verbal[editar]
- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de engañar o de engañarse.
Referencias y notas[editar]
- ↑ Guido Gómez de Silva, Breve Diccionario Etimológico de la Lengua Española, FCE, México, edición de 1991, pág. 254.