esus
| esus | |
| clásico (AFI) | /ˈeː.sus/ |
| eclesiástico (AFI) | /ˈe.sus/ |
| silabación | ē-sus |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rimas | eː.sus, e.sus |
Etimología 1
[editar]De edō ('comer') y el sufijo -sus.[1]
Sustantivo masculino
[editar]4.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ēsus | ēsūs |
| Vocativo | ēsus | ēsūs |
| Acusativo | ēsum | ēsūs |
| Genitivo | ēsūs | ēsuum |
| Dativo | ēsuī | ēsibus |
| Ablativo | ēsū | ēsibus |
Forma flexiva
[editar]Forma verbal
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | ēsus | ēsa | ēsum | ēsī | ēsae | ēsa |
| Vocativo | ēse | ēsa | ēsum | ēsī | ēsae | ēsa |
| Acusativo | ēsum | ēsam | ēsum | ēsōs | ēsās | ēsa |
| Genitivo | ēsī | ēsae | ēsī | ēsōrum | ēsārum | ēsōrum |
| Dativo | ēsō | ēsae | ēsō | ēsīs | ēsīs | ēsīs |
| Ablativo | ēsō | ēsā | ēsō | ēsīs | ēsīs | ēsīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de edō1.[1]