etorri
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Euskera[editar]
| etorri | |
| Pronunciación (AFI): | [eˈto.ri] |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Verbo intransitivo[editar]
etorri, etor, etortzen (da)
Sustantivo[editar]
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | etorri | etorria | etorriak |
| Ergativo | etorrik | etorriak | etorriek |
| Dativo | etorriri | etorriari | etorriei |
| Genitivo | etorriren | etorriaren | etorrien |
| Comitativo | etorrirekin | etorriarekin | etorriekin |
| Benefactivo | etorrirentzat | etorriarentzat | etorrientzat |
| Causativo | etorrirengatik | etorriarengatik | etorriengatik |
| Instrumental | etorriz | etorriaz | etorriez |
| Inesivo | etorritan | etorrian | etorrietan |
| Separativo | etorritako | etorriko | etorrietako |
| Adlativo | etorritara | etorrira | etorrietara |
| Adl. extremo | etorritaraino | etorriraino | etorrietaraino |
| Ac. adlativo | etorritarantz | etorrirantz | etorrietarantz |
| Adverbial | etorritarako | etorrirako | etorrietarako |
| Ablativo | etorritatik | etorritik | etorrietatik |
| Partitivo | etorririk | - |
-
|
| Prolativo | etorritzat | - |
-
|
- 2
- Elocuencia, facilidad de palabra