eventum
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín
ēventum 1
- eventum: [ eːˈwɛn.tũː ] (latín clásico, AFI)
Forma verbal[editar]
- 2
- Participio perfecto pasivo de ēveniō.[1]
ēventum 2
- eventum: [ eːˈwɛn.tũː ] (latín clásico, AFI)
De ēveniō, -īre.[2]
Sustantivo neutro[editar]
2.ª declinación (-um)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ēventum | ēventa |
Vocativo | ēventum | ēventa |
Acusativo | ēventum | ēventa |
Genitivo | ēventī | ēventōrum |
Dativo | ēventō | ēventīs |
Ablativo | ēventō | ēventīs |
- 2
- Suceso, evento, experiencia.[2]
- b Filosofía.
- Condición ocasional o prescindible.[2]