exulter
Francés[editar]
exulter | |
pronunciación (AFI) | [ɛg.zyl.te] |
grafías alternativas | exsulter1 |
homófonos | exultai, exulté, exultée, exultées, exultés, exultez |
Etimología[editar]
Del francés medio exulter ("exultar"). Atestiguado desde el siglo XIV.2
Verbo intransitivo[editar]
Conjugación[editar]
Francés medio[editar]
exulter | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Del latín exultāre ("saltar").2
Verbo intransitivo[editar]
Verbo transitivo[editar]
Conjugación[editar]
Latín[editar]
exulter | |
clásico (AFI) | [ɛkˈs̠ʊɫ̪t̪ɛr] |
eclesiástico (AFI) | [eɡˈzul̪t̪er] |
rima | ul.ter |
Forma verbal[editar]
- 1
- Primera persona del singular del presente pasivo de subjuntivo de exultō.
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Francés-Español
- FR:Palabras de origen francés medio
- FR:Palabras documentadas desde el siglo XIV
- FR:Verbos
- FR:Verbos intransitivos
- FR:Verbos regulares
- FR:Primera conjugación
- Francés medio-Español
- FRM:Palabras de origen latino
- FRM:Verbos
- FRM:Verbos intransitivos
- FRM:Verbos transitivos
- FRM:Verbos regulares
- FRM:Primera conjugación
- Latín-Español
- LA:Rimas:ul.ter
- LA:Formas del subjuntivo