fíon
Apariencia
fíon | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
[editar]Del irlandés antiguo fín (gáelico escocés fìon, manés feeyn), del latín vinum.[1][2]
Sustantivo masculino
[editar]flexión indefinida | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Caso | Singular | Plural | ||||||||||||
Nominativo | fíon | fíonta | ||||||||||||
Vocativo | a fhíon | a fhíonta | ||||||||||||
Genitivo | fíona | fíonta | ||||||||||||
Dativo | fíon | fíonta | ||||||||||||
flexión definida | ||||||||||||||
Nominativo | an fíon | na fíonta | ||||||||||||
Genitivo | an fhíona | na bhfíonta | ||||||||||||
Dativo | leis an bhfíon don fhíon |
leis na fíonta | ||||||||||||
mutación inicial | ||||||||||||||
|
Véase también
[editar]Referencias y notas
[editar]- ↑ fín: Dictionary of the Irish Language based mainly on Old and Middle Irish materials. Editorial: Royal Irish Academy, eDIL project. 1913.
- ↑ fìon: Alexander MacBain. An Etymological Dictionary of the Gaelic Language. Editorial: Stirling: E. MacKay. 2.ª ed, 1911.