facilitas

De Wikcionario, el diccionario libre
icono de desambiguación Entradas similares:  facilitás

Español[editar]

 facilitas
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Forma verbal[editar]

1
Segunda persona del singular (tú) del presente de indicativo de facilitar.

Información adicional[editar]

Latín[editar]

 facilitās
Clásico (AFI):  [faˈkɪ.lɪ.taːs]

Etimología[editar]

De facilis ("fácil") y el sufijo -tās, y aquel de faciō, ere ("hacer") y el sufijo -ilis1.1

Sustantivo femenino[editar]

1
Cualidad de ser fácil de ejecutar.
  • Uso: dícese de acciones.1
  • Ejemplo:
«Quare tum oportebit ita facere, ut plerique faciunt propter facilitatem, singillatim unam quamque rem adtingere et ita omnes transire breviter argumentationes;...». Cicerón (ca 85 a. Cr.). «liber I, 98», De inventione (en latín).
2
Cualidad de ser fácil de manejar.
  • Uso: dícese de cosas.1
  • Ejemplo:
«Nam aquarum quoque similis facilitas est,...». Séneca (63 d. Cr.). «liber II, 7, 2», Naturales quaestiones (en latín).
3
Facilidad, talento, destreza.
  • Uso: dícese de personas.1
  • Ejemplo:
«...quia scilicet assiduitate nimia facilitas magis quam facultas,...». Plinio el Joven (ca 108 d. Cr.). «liber VI, 29, 5», Epistulae (en latín).
4
Prontitud, diligencia.1
  • Ejemplo:
«...et ea ipsa facilitate veniae animos eorum in posterum conciliat.». Tito Livio (ca 25 a. Cr.). «liber XXXII, 14, 6», Ab Urbe condita libri (en latín).
5
Aptitud, tendencia, propensión.1
  • Ejemplo:
«Sed haec in bonis rebus, quod alii ad alia bona sunt aptiores, facilitas nominetur, in malis proclivitas,...». Cicerón (45 a. Cr.). «liber IV, 28, 6», Tusculanae disputationes (en latín).
6
Bondad, afabilidad, condescendencia.1
  • Ejemplo:
«...male docet te mea facilitas multa.». Terencio (163 a. Cr.). «actus IV, 657», Heautontimorumenos (en latín).

Referencias y notas[editar]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press