De Wikcionario, el diccionario libre
Forma verbal [ editar ]
1
Segunda persona del singular (tú) del presente de indicativo de facilitar .
Información adicional [ editar ]
De facilis ("fácil ") y el sufijo -tās , y aquel de faciō, ere ("hacer ") y el sufijo -ilis 1 .1
Sustantivo femenino [ editar ]
1
Cualidad de ser fácil de ejecutar .
Uso: dícese de acciones.1
Ejemplo:
«Quare tum oportebit ita facere, ut plerique faciunt propter facilitatem , singillatim unam quamque rem adtingere et ita omnes transire breviter argumentationes;...». Cicerón (ca 85 a. Cr.). «liber I, 98 », De inventione (en latín).
2
Cualidad de ser fácil de manejar .
Uso: dícese de cosas.1
Ejemplo:
«Nam aquarum quoque similis facilitas est,...». Séneca (63 d. Cr.). «liber II, 7, 2 », Naturales quaestiones (en latín).
3
Facilidad , talento , destreza .
Uso: dícese de personas.1
Ejemplo:
«...quia scilicet assiduitate nimia facilitas magis quam facultas,...». Plinio el Joven (ca 108 d. Cr.). «liber VI, 29, 5 », Epistulae (en latín).
4
Prontitud , diligencia .1
«...et ea ipsa facilitate veniae animos eorum in posterum conciliat.». Tito Livio (ca 25 a. Cr.). «liber XXXII, 14, 6 », Ab Urbe condita libri (en latín).
5
Aptitud , tendencia , propensión .1
«Sed haec in bonis rebus, quod alii ad alia bona sunt aptiores, facilitas nominetur, in malis proclivitas,...». Cicerón (45 a. Cr.). «liber IV, 28, 6 », Tusculanae disputationes (en latín).
6
Bondad , afabilidad , condescendencia .1
«...male docet te mea facilitas multa.». Terencio (163 a. Cr.). «actus IV, 657 », Heautontimorumenos (en latín).
Referencias y notas [ editar ]
↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary . Oxford: Oxford University Press