fructus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
frūctus | |
Clásico (AFI): | [ˈfruːk.tʊs] |
Etimología[editar]
De fruor ("disfrutar") y el sufijo -tus3.[1]
Sustantivo masculino[editar]
4.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | frūctus | frūctūs |
Vocativo | frūctus | frūctūs |
Acusativo | frūctum | frūctūs |
Genitivo | frūctūs | frūctuum |
Dativo | frūctuī | frūctibus |
Ablativo | frūctū | frūctibus |
- b Derecho.
- El derecho de disfrutar de los beneficios de algo.[1]
- Relacionados: ūsus, ūsus et frūctus.
- 2
- Concreto: producto útil de cualquier tipo (artificial o natural, inclusive las crías de animales), usufructo.[1]
- 4
- Ganancia o beneficio financiero, rédito.[1]
- 5
- Ventaja o beneficio como resultado de algo, provecho, recompensa, ganancia, premio, fruto, etc.[1]
- 6
- Satisfacción, deleite, placer, gusto.[1]
Locuciones[editar]
- ūsus et frūctus/ūsus frūctus -[1b]- usufructo.[1]
Forma flexiva[editar]
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | frūctus | frūcta | frūctum | frūctī | frūctae | frūcta |
Vocativo | frūcte | frūcta | frūctum | frūctī | frūctae | frūcta |
Acusativo | frūctum | frūctam | frūctum | frūctōs | frūctās | frūcta |
Genitivo | frūctī | frūctae | frūctī | frūctōrum | frūctārum | frūctōrum |
Dativo | frūctō | frūctae | frūctō | frūctīs | frūctīs | frūctīs |
Ablativo | frūctō | frūctā | frūctō | frūctīs | frūctīs | frūctīs |
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Latín-Español
- LA:Palabras formadas por sufijación
- LA:Palabras con el sufijo -tus
- LA:Palabras con el sufijo -tus (sust.m.)
- LA:Sustantivos
- LA:Sustantivos masculinos
- LA:Cuarta declinación
- LA:Cuarta declinación -us
- LA:Derecho
- LA:1.ª y 2.ª declinación adjetiva
- LA:-us, -a, -um
- LA:Participios
- LA:Participios perfectos activos