ignorabilis
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
ignōrābilis | |
Clásico (AFI): | [ɪŋ.noːˈraː.bɪ.lɪs] |
Etimología[editar]
De ignōrō, -āre ("ignorar") y el sufijo -bilis.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | ignōrābilis | ignōrābile | ignōrābilēs | ignōrābilia |
Vocativo | ignōrābilis | ignōrābile | ignōrābilēs | ignōrābilia |
Acusativo | ignōrābilem | ignōrābile | ignōrābilēs ignōrābilīs |
ignōrābilia |
Genitivo | ignōrābilis | ignōrābilis | ignōrābilium | ignōrābilium |
Dativo | ignōrābilī | ignōrābilī | ignōrābilibus | ignōrābilibus |
Ablativo | ignōrābilī | ignōrābilī | ignōrābilibus | ignōrābilibus |
- 1
- De lo que uno es ignorante: ignorado, desconocido; de lo que uno no es consciente.1
- Ejemplo:
- «...profert quosdam libros litteris ignorabilibus praenotatos...». 2 - ...extrae algunos libros escritos con letras desconocidas...
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
- ↑ Apuleyo. metamorphoses - liber XI - 22 (en latín).